Απάντηση στο Δελτίο Τύπου του ΠΑΣΚΕΔΙ, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αγαπητέ κ. Καλιώρα και λοιπά μέλη του ΠΑΣΚΕΔΙ,
Ονομάζομαι Πάνος Γουργιώτης και είμαι ένας τραγουδοποιός ο οποίος, βάσει των δικών σας μονάδων μέτρησης, κατατάσσεται κάπου ανάμεσα στα “τέταρτα” και τα “πέμπτα” ονόματα. Μάλλον δεν “πρόσεξα”, όπως σωστά σημειώνετε, και δεν είμαι “πρώτο”. Αυτά μάλλον πρέπει να τα έχουν καλά με ανθρώπους της πάστας και του συναφιού σας, οπότε ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω.
Θα προτιμήσω αντίθετα να συνεχίσω να δουλεύω νυχθημερόν πάνω στην τέχνη μου, να ζω και να αναπνέω για αυτή, να ξοδεύω και το τελευταίο μου ευρώ για να έχω καλύτερο εξοπλισμό, καλούς συνεργάτες, καλά στούντιο, καλής ποιότητας εξώφυλλα και δίσκους, να κάνω καλές συναυλίες, εν ολίγοις να σέβομαι τον ακροατή μου προσφέροντάς του μια καλής ποιότητας δουλειά.
Όχι κύριε. Η στιχουργική δεν είναι χάρισμα. Είναι τέχνη. Είναι μια από τις σπουδαιότερες μάλιστα, που απαιτεί πολύ κόπο και ώρες εργασίας, ατελείωτη ενασχόληση, δοκιμές επί δοκιμών, γράψιμο, σβήσιμο, ξανά γράψιμο. Χάρισμα και ταλέντο χωρίς δουλειά και κόπο δε νοείται κύριε. Ταλέντο που δεν καλλιεργήθηκε είναι τίποτα. Το απόλυτο τίποτα. Ο καλλιτέχνης κύριε, δουλεύει από παιδί. Και δουλεύει ώρες αμέτρητες, πολλές φορές εξαντλητικά. Περνάει χιλιάδες ώρες στα ωδεία ή στο δωμάτιο του μελετώντας, δίνοντας μεγάλα ποσά για τις σπουδές αυτές τα οποία τις περισσότερες φορές προέρχονται από το υστέρημα μιας πιεσμένης οικογένειας. Πιέζεται, προσπαθεί, απογοητεύεται, θυσιάζει πολλές φορές τις συνηθισμένες απολαύσεις της κάθε ηλικίας στο όνομα του πάθους του.
Όλα αυτά για να έρχεται κάποια στιγμή κάποιος κ. Καλιώρας να σε λέει αχάριστο και να κάνει ποιοτικό χιούμορ επικαλούμενος το Σολωμό και το σολομό. Για τα συμπαθή ψαράκια δε γνωρίζω, αλλά για τον μεγάλο μας δημιουργό (φαντάζομαι αποδέχεστε τον όρο εφόσον δε σας στοιχίζει) θα σας συνιστούσα να είστε συγκρατημένος, καθώς σε μια τέτοια αντιπαράθεση να είστε σίγουρος πως θα βρισκόταν απέναντι σας.
Είναι τουλάχιστον ανήθικο να απαιτείτε από τους δημιουργούς ή (όπως προτιμάτε να τους αποκαλείτε) “κτηματομεσίτες” να εργάζονται για χάρη σας δωρεάν και να κάνουν κάποια δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα, τη στιγμή που έχετε επιχειρήσεις που εν πολλοίς βασίζονται σε αυτούς. Αποφασίσατε μάλιστα ότι όσοι κάνουν μεν δεύτερη δουλειά αλλά ονειρεύονται να έρθει η μέρα που θα αφιερωθούν αποκλειστικά στην τέχνη τους είναι “τεμπέληδες” και “άσωτοι”. Τολμάτε να μιλάτε έτσι για αυτούς που, ύστερα από την δεύτερη και τρίτη δουλειά τους όπως λέτε, κάνουν ότι αντέχουν για να περάσει καλά και να καταναλώσει ο κόσμος που επισκέπτεται τα θλιβερά συνήθως μαγαζιά σας.
Σε αυτό το σημείο να ενημερώσω όσους δε γνωρίζουν πως κατά τον κ. Καλιώρα και την παρέα του, “Πνευματικός Δημιουργός, είναι αυτός που δεν ζητά, αλλά μόνο προσφέρει.”. Αφού το λέτε, έτσι θα είναι. Φυσικά καφετζής είναι αυτός που σε παρακαλάει να πιείς έναν κερασμένο καφέ, όπως όλοι ξέρουν. Συνεχίζω λοιπόν.
Επίσης κύριε, να σας ενημερώσω ότι ο Ελληνικός Λαός, που με τόσο στόμφο και με κεφαλαία γράμματα επικαλείστε διαρκώς, δεν είστε εσείς. Σας όρισε κάποιος εκπρόσωπό του; Εγώ όχι πάντως. Εσείς είστε ένα ελάχιστο μέρος του και πιθανώς όχι το φωτεινότερο.
Αν πιστεύετε πως η μουσική σας έχει ανάγκη κάνετε τεράστιο λάθος. Η μουσική βρίσκει πάντα το δρόμο της, ότι κι αν γίνει. Μέσα σε διώξεις, μέσα σε χούντες, μέσα σε απαγορεύσεις ήταν εκεί. Λέτε να τη γονατίσετε εσείς; Ήρθατε πραγματικά με αυτό το “δελτίο” να την απειλήσετε; Καλύτερα αφήστε τη μουσική και την τέχνη σε όσους την υπηρετούν από τη μέρα που γεννήθηκαν και ασχοληθείτε με αυτό που γνωρίζετε να κάνετε καλά. Ό,τι κι αν είναι αυτό.
Θα ήθελα αλήθεια, σε μια φανταστική κατάσταση, να σας απολαύσω να λέτε κατάμουτρα στον Χατζιδάκι ότι αυτοβαπτίστηκε πνευματικός δημιουργός και ότι στην πραγματικότητα είναι κτηματομεσίτης κακής πάστας.
Με δυό λόγια, μη σώσετε και παίξετε τα τραγούδια μας. Τα τραγούδια μας δεν έχουν ανάγκη τις μπριζόλες σας. Το ανάποδο ίσως.
Με ειλικρινή θλίψη,
Πάνος Γουργιώτης, Τραγουδοποιός, 4ο-5ο όνομα.
Βρυξέλλες
21/04/2015
Υ.Γ. 1: Με το παρόν κείμενο δεν έχω σκοπό να υπερασπιστώ την ΑΕΠΙ από την οποία έχω και ο ίδιος αρκετά παράπονα. Όσοι όμως πιστεύουν πως η δουλειά μας πρέπει με το “έτσι θέλω” να τους χαρίζεται θα με βρίσκουν απέναντί τους.
Υ.Γ. 2: Πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο βαθιά αντιπάθεια για έναν άνθρωπο που δε γνωρίζω προσωπικά.
Υ.Γ. 3: Γνωρίζω αρκετά μέλη του ΠΑΣΚΕΔΙ τα οποία είμαι σίγουρος ότι διαφωνούν με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση και τα οποία προφανώς εξαιρώ από τη γενική αηδία που αισθάνομαι.